Fifth Monarchy Men
ang. radykalny ruch rel.-polit. w połowie XVII w.;
[fıfŧ mọnərki men; ang., ‘ludzie piątej monarchii’],
Fifth Monarchy Men
Encyklopedia PWN
wywodzili się z purytan, gł. z uboższych warstw społ.; na podstawie interpretacji fragmentów Biblii (z Księgi Daniela i Apokalipsy Św. Jana) głosili rychłe nadejście „piątej monarchii” — 1000-letniego Królestwa Bożego (millenaryzm); odnosili przepowiednie bibl. do współcz. wydarzeń (jak obalenie Karola I) i wierzyli w swą misję likwidacji pozostałości ziemskich rządów i ustanowienia obiecanego Królestwa; początkowo (od 1649) popierali O. Cromwella, 1653 weszli do Parlamentu (zw. Parlamentem Świętych) i próbowali wprowadzać w życie swe idee, co wg Cromwella zagroziło istnieniu państwa i porządkowi społ.; odsunięci od rządów (XII 1653), potępili Cromwella; 1657 wykryto ich przygotowania do powstania, przywódców uwięziono; I 1661 wzniecili walki w Londynie, szybko stłumione (uczestnicy zginęli lub zostali straceni); ruch wygasł.
