Einsteina–de Haasa zjawisko

Einsteina–de Haasa zjawisko,

fiz. obrót swobodnie zawieszonego cylindra z substancji ferromagnetycznej lub paramagnetycznej wokół własnej osi pod wpływem nagłego przemagnesowania;

odkryte 1915 przez A. Einsteina i J. de Haasa; jest jednym ze zjawisk magnetomechanicznych.