Dolnośląskie Zagłębie Węglowe
 
Encyklopedia PWN
Dolnośląskie Zagłębie Węglowe, Zagłębie Wałbrzyskie, Zagłębie Dolnośląskie,
zagłębie węgla kamiennego, typu limnicznego (jeziornego) w środkowych Sudetach, w Polsce i Czechach;
pow. ok. 530 km2; węgiel kam. (w 83% koksowy) występuje w 10–26 pokładach, na ogół cienkich, zalegających stromo i pociętych uskokami; duże zagrożenie gazowe; zasoby węgla do głęb. 1000 m ocenia się na 1,2 mld t; początki wydobycia sięgają XIV w.; w XVIII w. istniało już 15 małych kopalń; intensywny rozwój zagłębia od XIX w.; 1990 ze względu na wysokie koszty wydobycia i dużą degradację środowiska rząd podjął decyzję o zamknięciu kopalń; wydobycie ostatecznie zakończono 2000 (kopalnia w Nowej Rudzie); trwa przekształcanie struktury przemysłu Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego. Region ekol. zagrożenia — emisja pyłów i gazów, wyrażona w równoważnej pod względem szkodliwości ilości SO2, wynosi 124 t na km2 (średnio w Polsce 25 t, 1991), odpady przem. uciążliwe dla środowiska nagromadzone na terenach zakładów pracy — 211 tys. t na km2 (średnio w kraju 6 tys. t, 1991). Głównym ośr. przem. i usługowym Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego jest Wałbrzych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia