Cluny
 
Encyklopedia PWN
Cluny
[klünị] Wymowa,
miasto we wschodniej Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Saône-et-Loire, na północny zachód od Mâcon.
Opactwo Benedyktynów, założone 910; sławę zawdzięczało zapoczątkowaniu reform, realizowanych w końcu X i 1. połowie XI w., zmierzających m.in. do uniezależnienia zreformowanych klasztorów od władzy świeckiej i biskupów, oraz do bezpośredniego podporządkowania ich władzy papieża (kluniacka reforma); zburzone w czasie rewolucji francuskiej 1789–99 i w XIX w. Zachowane fragmenty zabudowań klasztornych (XIII–XVIII w.) i romańskiej bazyliki (X–XII w.), niegdyś największej (do momentu zbudowania Bazyliki Św. Piotra w Rzymie) świątyni chrześcijańskiej; architektura opactwa, rozpowszechniana przez klasztory filialne, wywarła wpływ na kształtowanie się romańskich form architektonicznych, zwłaszcza w Burgundii i Niemczech; w mieście ponadto: kościoły Notre Dame (XIII w.) i St. Marcel (XII w.), pałac opacki (XV w., obecnie muzeum), ratusz (XVI w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Cluny, opactwo Benedyktynów, fragment ramienia transeptu z wieżą kościoła opackiego Saint-Pierre-et-Saint-Paul, X–XI w. (Francja) fot. L. Wawrynkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia