Celestyna,
imię stręczycielki będącej jedną z postaci hiszp. dramatu niescenicznego (dialogowanej powieści) Celestyna (1499, wyd. pol. 1962) F. de Rojasa;
Celestyna
Encyklopedia PWN
postać C., której pierwowzorem lit. mogła być doña Urraca, bohaterka Księgi dobrej miłości J. Ruiza — bardzo popularna w literaturze hiszp., pojawia się w wielu utworach lit. (m.in. w dramatach — L. de Rueda, J. de la Cueva, prozie — M. de Cervantes i F. de Quevedo), niezmiennie przedstawiających ją jako uosobienie zła; wyposażona w szatański dar przekonywania, przewrotność i cynizm, ale też inteligencję i dowcip, pozwalające jej mimo plebejskiego pochodzenia docierać do domów szlacheckich, a także prowokować podłość i występek, zyskała autonomiczność symbolu; temat licznych esejów lit., m.in. R. de Maeztu Don Quijote, Don Juan y la Celestina.
