Brytowie
 
Encyklopedia PWN
Brytowie,
celtycka ludność zamieszkująca w starożytności W. Brytanię.
Napłynęli na wyspę VIII–V w. p.n.e., trudnili się gł. hodowlą bydła; kolejna fala ludności celtycka przybyła II–I w. p.n.e. (z północnej Galii), wprowadziła wśród B. użycie pieniądza i upowszechniła rolnictwo; tworzyli rody patriarchalne (klany) i plemiona, łączące się w nietrwałe związki; I w.–1. poł. V w. n.e. pod panowaniem Rzymu, od IV w. chrystianizacja; po podboju większej części wyspy przez plemiona germanskich Anglów, Sasów i Jutów (V–VI w.), Brytowie utrzymali się w Walii i Kornwalii, część skolonizowała Armorykę; podbojom rzym. i germańskich oparła się ludność północnej części wyspy (Piktowie).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia