Biblioteka Polska

Biblioteka Polska w Londynie, Polish Library ,

powstała 1942 w wyniku połączenia księgozbiorów Urzędu Oświaty i Spraw Szkolnych (następnie Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego) i Funduszu Kultury Narodowej;

jej współorganizatorką i pierwszą kierowniczką (do 1973) była M. Danilewicz Zielińska. W czasie II wojny światowej centralna biblioteka państwowa rządu RP na emigracji w Wielkiej Brytanii; 1948–53 pełniła funkcje biblioteki uniwersyteckiej — Polish University College Library; od 1967 własność Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego; od 1976 we własnej siedzibie; 1980 przy Bibliotece Polskiej utworzono Centrum Studiów Conradowskich (przejęcie zbiorów Towarzystwa Conradowskiego), 1992 włączono do niej księgozbiór Instytutu Polskiego i Muzeum im. Gen. W. Sikorskiego; gromadzi piśmiennictwo polskie (zwłaszcza emigracyjne) i Polski dotyczące; w zbiorach m.in. autografy (gł. XX-wieczne), conradiana, anglo-polonica; oprac. m.in. liczne bibliografie; jeden z najważniejszych emigracyjnych ośrodków nauki i kultury polskiej; nieformalnie pełniła funkcje biblioteki narodowej. Od 1991 jest automatyzowana w systemie OPAC. W 1996 zbiory liczyły ponad 250 tys. jednostek bibliotecznych, w tym 3 tys. tytułów czasopism, ponad 3 tys. wydawnictw drugiego obiegu wydawniczego 1977–90, kolekcje rękopisów, map i nut, ok. 42 tys. fotografii.