Barlaan z Kalabrii
 
Encyklopedia PWN
Barlaan z Kalabrii, ur. ok. 1290, Seminara, zm. 1348, Awinion lub Gerace,
teolog bizantyński;
mnich w Kalabrii, igumen klasztoru w Konstantynopolu (1330); zaangażowany w rozmowy na temat unii z Kościołem łac., zwalczał w swych wczesnych pismach stanowisko zachodnie; opierając się na tradycji gr. filozofii podjął polemikę z hezychazmem; jego spór z Grzegorzem Palamasem zakończył się wyklęciem na synodzie w Konstantynopolu 1341; wyjechał do Italii i Francji; złożył wyznanie wiary w Kościele zachodnim i został bpem Gerace (1342); w późniejszych pismach poddawał krytyce stanowisko Kościoła gr.; pozostawił pisma z zakresu teologii, filozofii i nauk ścisłych; szerzył na Zachodzie znajomość języka gr.; jego uczniem był F. Petrarka.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia