Bank Polski
 
Encyklopedia PWN
Bank Polski,
bank emisyjny i kredytowy w Królestwie Pol., zał. 1828 w Warszawie;
instytucja rządowa o własnej osobowości prawnej; Bank Polski miał prawo emisji banknotów do wysokości kapitału zakładowego (początkowo 30 mln zł pol., od 1834 — 42 mln, od 1841 — 8 mln rubli, czyli ok. 53 mln zł pol.), udzielał kredytów krótko- i długoterminowych, obsługiwał pożyczki zagr.; 1829–37 finansował budowę dróg w Królestwie Pol., 1829–42 — górnictwo rządowe (1833–42 był jego inwestorem i administratorem), stał się też właścicielem lub administratorem wielu przedsiębiorstw przem.; 1869 został podporządkowany ros. Minist. Skarbu, 1870 pozbawiony prawa emisji banknotów i udzielania kredytów długoterminowych; 1 I 1886 postawiony w stan likwidacji (zakończonej 1894); jego majątek przejął Bank Państw. Rosji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia