Pod względem zoogeograficznym obszar Azji w znacznej części (do Himalajów i bez Półwyspu Arabskiego) należy do krainy palearktycznej (Palearktyka), a fauna jest zróżnicowana zależnie od stref klimatyczno-roślinnych. Spośród 28 rodzin ssaków (nie licząc nietoperzy) żyjących w tej części Azji tylko 2 są endemiczne: należące do gryzoni ślepce i selewinki; w tundrze żyją: renifer, niedźwiedź polarny, lemingi, ptactwo, zwłaszcza morskie (np. alki, mewy, nury); w tajdze: bóbr, jelenie, łoś, rosomak, soból, polatucha, cietrzew, głuszec; w stepach: antylopa suhak, bobak, susły, z ptaków — drop; w pustynnej Azji Środkowej, m.in. gazele, dżejran, kułan, kiang, koń Przewalskiego, wielbłąd dwugarbny; na Wyżynie Tybetańskiej — głównie jak; w Azji Wschodniej — głównie tygrys, jenot, bażanty. Obszar na południe od Himalajów tworzy krainę orientalną, z bogatą i różnorodną fauną; z 30 rodzin ssaków, nie licząc nietoperzy, tylko 4 są endemiczne: latawce, tworzące jednocześnie rząd endemiczny (zlotokotem), tupaje i wyraki spośród naczelnych i jedna rodzina gryzoni; ponadto żyją tu m.in. liczne małpy (połowa rodzin wszystkich naczelnych z gibonem, makakiem i orangutanem, oraz słoń indyjski, tapir indyjski, nosorożec, bawół indyjski, gaur i gajal, tygrys, gepard; z ptaków: liczne bażanty, paw, argus, kur bankiwa; wiele gatunków gadów: pytony i okularniki, gawial i aligator, liczne jaszczurki; Półwysep Arabski należy do krainy etiopskiej i ma powiązania faunistyczne z Afryką.
