Aruba. Historia

Aruba. Historia.

Wyspy Aruba, Bonaire i Curaçao zostały odkryte 1499 przez wyprawę A. de Ojedy i A. Vespucciego, pozostałe przez K. Kolumba. W 1. połowie XVII w. stanowiły teren rywalizacji Hiszpanii, Anglii i Holandii. W 1634 holenderska Kompania Zachodnioindyjska zdobyła wyspy Curaçao, Arubę i Bonaire, do których 1636 przyłączyła Sint Eustatius i Sabę, a 1648 zajęła wspólnie z Francją Sint Maarten (Saint-Martin). Po rozwiązaniu Kompanii tereny te stały się koloniami holenderskimi. W XVII i XVIII w. miały duże znaczenie jako centrum handlu z Ameryką Południową i redystrybucji niewolników z Afryki. W XIX w., wobec zmian szlaków żeglugowych i handlowych oraz zniesienia niewolnictwa, nastąpił upadek ekonomiczny. W 1954 uzyskały status terytorium autonomicznego Królestwa Holandii. W 1986 Aruba wystąpiła z federacji i uzyskała odrębną autonomię (1990 zawieszono rozmowy o niepodległości wyspy). Z podobnym żądaniem 1990 wystąpiła większość partii politycznych Curaçao. Pojawiła się wtedy propozycja, by pozostałe 5 wysp podzielić na 2 części: pierwszą tworzyłyby Curaçao i Bonaire, drugą — wyspy na północy. Wszystkie te propozycje zostały odrzucone w referendum X 1994 — większość głosujących opowiedziała się za utrzymaniem status quo.