Antioch II Theos
 
Encyklopedia PWN
Antioch II Theos, Antíochos Theós [gr., ‘bóg’], z dyn. Seleucydów, ur. ok. 286 p.n.e., zm. 246 p.n.e.,
król Azji, syn Antiocha I Sotera
współregent ojca po pokonaniu przez nich starszego syna Antiocha I Sotera — Seleukosa (268); po śmierci ojca (261) samodzielny władca; prowadził 2 wojny z Egiptem ptolemejskim; w wyniku II wojny syryjskiej (260–253), mimo początkowych niepowodzeń, zdobył posiadłości Lagidów w zachodniej Azji Mniejszej, zrzekł się jednak pretensji do Celesyrii; pokój zagwarantowano małżeństwem dynastycznym z córką Ptolemeusza II Filadelfosa, Bereniką; przed śmiercią wyznaczył na swego następcę najstarszego syna, Seleukosa II Kallinikosa (którego matkę, Laodike, wcześniej oddalił); dało to pretekst Ptolemeuszowi III Euergetesowi do wywołania III wojny syryjskiej w obronie praw swej siostry Bereniki i jej małoletniego syna, Antiocha.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia