Ankara, rzym. Ancyra, gr.: Ankyra, 1361–1930 Angora,
stolica Turcji, w środkowej części kraju, na Wyż. Anatolijskiej, na wys. ok. 850 m;
Ankara
Encyklopedia PWN
Ośr. adm. ilu Ankara. Starożytna stol. Frygii — Ankyra; od 25 r. p.n.e. stol. rzym. prow. Galacja; ośrodek handlowy na skrzyżowaniu ważnych dróg komunik.; niszczona w walkach Bizancjum z Arabami (od 654) i Seldżukami (od XI w.); od XII w. w seldżuckim sułtanacie Ikonium (Konya); od 1361 w imperium osmańskim; 1402 klęska sułtana Bajazyta I w bitwie z mong. wojskami Timura (Tamerlana); 1919 siedziba rządu nar. Mustafy Kemala Paşy (Atatürka), od 1923 stol. Republiki Tureckiej. drugie po Stambule pod względem liczby ludności miasto Turcji; jeden z gł. ośrodków gosp. i usługowych kraju (banki, siedziby firm krajowych i zagranicznych, instytucje administracji państw. itp.); przemysł maszyn., elektrotechniczny, elektroniczny, zbrojeniowy, włók. (wełn.), spoż., odzieżowy, cementowy, meblarski, skórz., poligraficzny; ważny węzeł komunik.; na północny wschód od Ankary, w Esenboǧa, międzynar. port lotn.; 10 uniw. (najstarszy zał. 1206 — przeniesiony 1967 z m. Kayseri), politechnika, instytuty nauk., biblioteki (m.in. nar.); muzea (archeol. i etnogr.). Najstarszą, najgęściej zaludnioną częścią Ankary jest stare miasto skupiające większość zabytkowych budowli; na południe od starej Ankary — nowoczesne dzielnice mieszkaniowe, dzielnica rządowa, m.in. z parlamentem, siedzibą prezydenta i ambasadami; gł. arterią łączącą obie części Ankary jest Bulwar Atatürka. Ruiny budowli rzym. i tzw. Kolumna Juliana (III w.), bizant. cytadela, kryty bazar (XV w., ob. muzeum), liczne meczety (XIII–XVII w.), budowle użyteczności publicznej oraz Mauzoleum Atatürka z XX w.
