Albrecht Hohenzollern

Albrecht Hohenzollern

[a. họ:əncọlə^rn] ,

ur. 17 V 1490, zm. 20 III 1568, Tapiau (ob. Tapiewo) k. Królewca,

ostatni wielki mistrz krzyżacki, pierwszy książę pruski, syn Fryderyka, ks. Ansbach i Zofii Jagiellonki, siostrzeniec Zygmunta I Starego, ojciec Albrechta Fryderyka Hohenzollerna.

Jako w. mistrz krzyżacki podjął próbę zrzucenia zwierzchnictwa pol. w przymierzu z ces. Maksymilianem I i Wielkim Księstwem Moskiewskim; pokonany przez Polskę w kampanii 1519–21; 1525 przeprowadził sekularyzację państwa zakonnego, przyjął reformację i złożył w Krakowie hołd Zygmuntowi I Staremu jako lenny książę Prus; 1563 uzyskał rozszerzenie prawa dziedziczenia lenna pruskiego na linię elektorską Hohenzollernów. Odznaczał się szerokimi zainteresowaniami, 1544 zał. uniw. w Królewcu, zajmował się sztuką wojenną, popierał działalność wydawniczą, dążył do rozwoju gosp. kraju. Utrzymywał kontakty z elitą polit. i kult. Polski, marząc o następstwie w Polsce po Jagiellonach.