uraninit
 
Encyklopedia PWN
uraninit
[łac.],
minerał, tlenek uranu UO2−3 (skład chem. pośredni między UO2 i UO3);
często zawiera domieszki toru, pierwiastków ziem rzadkich i in. oraz rad, aktyn, polon, ołów — pochodzące z rozpadu promieniotwórczego uranu i toru; krystalizuje w układzie regularnym; tworzy zwykle sześcienne kryształy lub (częściej) skupienia zbite (blenda uranowa, blenda smolista, dawniej zw. smółką uranową), niekiedy czarne, matowe, podobne do sadzy naloty (czerń uranowa); ciemnoszary lub czarny, silnie promieniotwórczy; występuje gł. w pegmatytach oraz w utworach hydrotermalnych. Gł. złoża: Demokr. Rep. Konga (Katanga), Kanada (nad Wielkim Jez. Niedźwiedzim), USA (stan Kolorado), Rosja; w Polsce w niewielkich ilościach występuje na Dolnym Śląsku. Najważniejsza ruda uranu i radu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia