Pritam Amrita, ur. 31 VIII 1919, Gudźranwala (zach. Pendżab, obecnie w Pakistanie), zm. 31 VIII 2005, Delhi,
indyjska poetka i pisarka, tworząca w językach pendżabskim i hindi;
Pritam Amrita
Encyklopedia PWN
wydawała czasopimo lit. „Nagmani” [‘klejnot wężowy’]; poezja P. oddaje uczucia i nastroje zakochanej kobiety, buntującej się przeciw społ. i rel. hipokryzji; zbiory wierszy, m.in.: Patthar gite [‘kamyki’] (1946), Sunehre [‘przesłania’] (1955), Main dźamha tun [‘razem z tobą’] (1977); wśród powieści najbardziej znane są najwcześniejsze: Daktar Dew [‘doktor Dew’] 1949 i Pindźar [‘szkielet’] (1950), opisujące podział Indii 1947, feministyczne Ik si Anita [‘jedna była Anita’] (1964) i Kore kagaz [‘czyste kartki’] (1982), oraz szokująca szczerością autobiografia Rasidi tikat [‘znaczek skarbowy’] (1976); pol. wybór poezji Wiersze. Pomiędzy głębokim brzegiem rytmu serca (1981).
