Pradier
rzeźbiarz fr., pochodzenia szwajcarskiego;
[pradjẹ]
James, właśc. Jean Jacques Pradier, ur. 23 V 1790, Genewa, zm. 4 VI 1852, Bougival k. Paryża,
Pradier James
Encyklopedia PWN
studia w Paryżu, po uzyskaniu Prix de Rome kontynuował je we Włoszech (do 1819); w Rzymie m.in. kopiował rzeźby antyczne; od 1827 profesor École des Beaux-Arts w Paryżu; tworzył rzeźby dekoracyjnej (reliefy na Łuku Triumfalnym na pl. Gwiazdy, ob. pl. de Gaulle’a, 1833; dwanaście alegor. posągów wokół sarkofagu Napoleona I w kościele Inwalidów; rzeźby na Place de la Concorde, symbolizujące m. Strasburg i Lille; dekoracja fontanny Moliera i in.), kompozycje figuralne o tematyce mitol. (Toaleta Atlanty 1850, Trzy gracje, Niobida), nagrobki i portrety; twórczość Pradiera należy do nurtu akademickiego neoklasycyzmu, wyróżnia się akcentami lirycznymi; w rzeźbach portretowych widoczne wpływy romantyzmu.
