perpendicular style
termin używany na określenie późnej fazy gotyku angielskiego (ok. 1360 – ok. 1500);
[pə:rpəndı̣kjulər staıl; ang. < łac. perpendiculum ‘pion’],
styl perpendykularny,
perpendicular style
Encyklopedia PWN
cechami charakterystycznymi perpendicular style są: pokrywające gęsto ściany, silnie akcentowane pionowe laskowania, które dzielą także wielkie okna, ograniczenie do minimum płaszczyzny ścian, sklepienia wachlarzowe; do gł. dzieł w stylu perpendicular należą katedry: w Canterbury, York, Winchester, kaplice: Henryka VII w opactwie westminsterskim, Św. Jerzego w Windsorze, King’s College w Cambridge.
