Laurentius Andreæ, właśc. Lars Andersson, ur. ok. 1470, zm. 14 IV 1552, Strängnäs,
szwedzki duchowny i polityk, propagator reformacji;
Laurentius Andreæ
Encyklopedia PWN
kanonik i kanclerz kurii diecezji Strängnäs; 1520 czł. sądu, który skazał na śmierć przeciwników Chrystiana II, m.in. bpa Strängnäs; przejął obowiązki biskupa, w tym urząd kanclerza Szwecji; później poparł powstanie antyduńskie i został najważniejszym doradcą Gustawa I Wazy, którego zapoznał z zasadami luteranizmu; popierał reformatora rel. Olausa Petriego, prowadził rokowania z kurią rzym.; 1524 został czł. Rady Państwa; 1531 popadł w konflikt z królem, który chciał znieść urzędy biskupie w Szwecji; został odwołany z funkcji kanclerza; 1539–40 sądzony (wraz z Olausem Petrim), skazany na śmierć, ułaskawiony, musiał zapłacić grzywnę, która go zrujnowała; wycofał się z życia polit.; współautor przekł. na język szwedzki Nowego Testamentu (1528).
