Hilczer-Kurnatowska Zofia, ur. 9 VI 1932, Poznań, zm. 11 VIII 2013, tamże,
archeolog;
Hilczer-Kurnatowska Zofia
Encyklopedia PWN
od 1951 pracownik nauk. uniw. w Poznaniu (od 1955 UAM), od 1961 Inst. Archeologii i Etnologii PAN tamże; od 1982 profesor; od 1982 kier. Zespołu Interdyscyplinarnego przy Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy; od 1989 prezes ZG Stow. Nauk. Archeologów Pol.; zajmowała się archeologią wczesnośredniow. Słowiańszczyzny, kształtowaniem się kultury wczesnopol.; prowadziła wykopaliska w kraju, m.in. w Bonikowie, Lubiniu, oraz w Bułgarii (Styrmen, Odercy); redaktor „Slavia Antiqua” (wraz z W. Henslem), „Studia Lednickie”, „Wielkopolskie Sprawozdania Archeologiczne”; gł. prace: Ostrogi Polskie z X–XIII w. (1956), Dorzecze Obry od VI do początków XI w. (1967), Słowiańszczyzna południowa (1977), Studia i materiały do osadnictwa Wielkopolski wczesnohistorycznej (t. 4 1972, t. 5 1980, t. 6 1987).
