Braniccy,
ród magnacki herbu Korczak;
Braniccy
Encyklopedia PWN
jedna z gałęzi drobnej rodziny szlacheckiej pochodzącej z Lubelskiego, osiadła na Rusi; status magnacki uzyskali dzięki Franciszkowi Ksaweremu, hetmanowi wielkiemu koronnemu, który karierę i majątek (Biała Cerkiew) zawdzięczał Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, a następnie Katarzynie II; małżeństwo z jej naturalną córką i wierna służba Rosji umożliwiły Branickim zebranie ogromnej fortuny; jedynym synem hetmana był Władysław Grzegorz, ur. 1783, zm. 1843, który 1839 otrzymał tytuł hrabiowski; z jego 4 synów: Ksawery był adiutantem Mikołaja I Romanowa, jednak opuścił Rosję i osiedlił się we Francji (Montrésor); Władysław, zm. 1884, pędził żywot ziemiański; Aleksander osiadł w Suchej Beskidzkiej, gdzie zgromadził wielkie zbiory, jego syn Władysław Michał prowadził na dużą skalę działalność filantropijną; Konstanty Grzegorz był mecenasem wypraw geograficznych; jego syn Ksawery, ur. 1864, zm. 1926, odziedziczył m.in. Wilanów i utworzył muzeum im. Branickich; jego synem był ostatni z rodu Adam, ur. 1892, zm. 1947. Potomkowie Franciszka Ksawerego majątek uzyskany dzięki zdradzie i wysługiwaniu się Rosji poświęcili w znacznym stopniu na popieranie nauki i kultury polskiej, działalność dobroczynną i społeczną.
