Borowy Wacław

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Borowy Wacław, ur. 19 V 1890, Tuszynek k. Łodzi, zm. 16 X 1950, Warszawa,

historyk literatury polskiej.

Od 1920 w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego (od 1936 dyr.); od 1938 profesor Uniwersytetu Warszawskiego; od 1932 czł. PAU; po 1939 brał udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim, 1944 kierował akcją ratowania zbiorów Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego; autor studiów i portretów lit. łączących precyzję analizy filol. z wytrawnym smakiem artyst. i elegancją stylu, m.in. Kamienne rękawiczki (1932), Dziś i wczoraj (1934), O poezji polskiej w wieku XVIII (1948); prace o teorii przekładu, badaniach porównawczych (O wpływach i zależnościach w literaturze 1921) i o literaturze ang.; wybory: Studia i rozprawy (t. 1–2 1952), O poezji Mickiewicza (t. 1–2 1958), O Norwidzie (1960), O Żeromskim (1960); antologia poezji Od Kochanowskiego do Staffa (1930, wyd. 3 zmienione i rozszerzone 1958); Studia i szkice literackie (t. 1–2 1983).

Bibliografia

J. CIESZKOWSKI Wacław Borowy. Krytyk — historyk literatury — artysta, Warszawa 1980.

M. GŁOWIŃSKI Wacław Borowy — artyzm i umysłowość, w: tegoż Dzieło wobec odbiorcy, Kraków 1998.