Boehme Jakob

Boehme

[bọ̈:mə]

Jakob , J. Böhme, ur. 1575, Stary Zawidów (niem. Alt Seidenberg) k. Zgorzelca, zm. 17 XI 1624, Zgorzelec,

filozof samouk, teozof i mistyk śląski.

Jego doktryna, stanowiąca kompilację myśli reformacyjnej z renes. astrologią i alchemią, jest uważana za nowoż. wersję gnostycyzmu; swą koncepcją kosmogoniczną Boehme oddziałał m.in. na poglądy Angelusa Silesiusa, F.W.J. Schellinga, G.W.F. Hegla i N.A. Bierdiajewa.

Bibliografia

J. PIÓRCZYŃSKI Absolut, czlowiek, świat: studium myśli Jakuba Böhmego i jej źródeł, Warszawa 1991.