Bazyli I

Bazyli I, zw. Macedończykiem, założyciel dyn. macedońskiej, ur. 830 lub 835, pn.-zach. Tracja (tem Macedonia), zm. 29 VIII 886, Konstantynopol,

cesarz bizant. od 867.

Zreorganizował administrację i skarb państwa, uporządkował prawodawstwo; złagodził konflikt z papiestwem wywołany schizmą Focjusza (867); walczył z paulicjanami w Azji Mniejszej; wyzyskując osłabienie kalifatu Abbasydów, wyparł Arabów poza góry Taurus i wytępił, z pomocą Wenecji, korsarzy arabskich; przywrócił władzę Bizancjum w Dalmacji, odzyskał Bari i Tarent w południowych Włoszech; zasłynął z mecenatu artyst.; panowanie Bazylego Macedończyka stanowi okres świetności i potęgi cesarstwa bizantyńskiego.