żyjący
Encyklopedia PWN
polityka społ. stopień zaspokojenia potrzeb materialnych i niematerialnych — spełniania standardów lub realizacji wartości: biologicznych, psychologicznych, duchowych, społecznych i politycznych, kulturalnych, ekonomicznych i ekologicznych jednostek, rodzin i zbiorowości; pojęcie stosowane w polityce społecznej, psychologii, medycynie, ekonomii i socjologii;
filoz. wartość, doniosłość, racja istnienia albo cel życia jednostki lub życia w ogóle, zawarte w samym życiu bądź poza nim;
socjol. całokształt cech charakterystycznych dla zachowania się jednostki lub zbiorowości (środowiska społ., kręgu towarzyskiego, grupy wiekowej, zaw., mieszkańców kraju itp.), ujawniający się zwłaszcza w życiu codziennym (w postawach wobec pracy, sposobach spędzania wolnego czasu, konsumpcji, stroju, stosunkach międzyludzkich itp.);
kierunek filozoficzny; wywodzi się od J.W. Goethego i niektórych romantyków ogólne rozważania na temat istoty życia, formułowane w duchu irracjonalizmu (A. Schopenhauer), idealizmu (F.W.J. Schelling), biologizmu (F.W. Nietzsche);
w Kościele katol. w Polsce młodzieżowy ruch eklezjalny, zapoczątkowany 1954 przez księdza F. Blachnickiego;
