świetlne
Encyklopedia PWN
sygnał
telekom. czynnik będący nośnikiem wiadomości, umożliwiający jej przesyłanie na odległość lub rejestrację;
[łac. signalis ‘dający znak’],
rzeźbiarka.
światła pojazdów przeznaczone do dodatkowego oświetlania drogi przed pojazdem (ś.p. przednie) i polepszenia widoczności pojazdu z tyłu (ś.p. tylne) w trudnych warunkach atmosferycznych, np. podczas mgły;
pulsacyjny sygnał świetlny (ok. 90 impulsów/min) używany w komunikacji (gł. samochodowej) w celu uprzedzenia innych użytkowników drogi o awarii.
światłość, natężenie źródła światła,
fiz. podstawowa wielkość fotometrii wizualnej; stosunek strumienia świetlnego dΦ wysyłanego przez źródło punktowe (lub element źródła niepunktowego) w nieskończenie małym stożku do kąta bryłowego dω tego stożka: I = dΦ/dω;
falowód opt. utw. na płaszczyźnie, w którym światło rozprzestrzenia się w cienkiej warstwie lub pasku;
