świadomości
Encyklopedia PWN
stan psychiczny wynikający z doświadczenia obecności świętości (sacrum).
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
polityka Prus prowadzona w okresie zaborów, zmierzająca do rozpowszechnienia języka niemieckiego (państwowego), ewentualnie niemieckiej świadomości narodowej wśród mieszkańców ziem zajętych w wyniku rozbiorów Polski, a z upływem czasu — do wykorzenienia polskiej świadomości narodowej (wynarodowienia).
Hare Kryszna, właśc. Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny,
ruch rel. wywodzący się z tradycji wisznuickiej (wisznuizm), jednego z 3 podstawowych nurtów rel. hinduizmu.
