środowisko
Encyklopedia PWN
demogr. ogół mieszkańców określonego terytorium, np. państwa, lub wszystkich krajów świata; podstawowa kategoria demografii.
ekol. zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz odnawianie składników i zasobów przyrody żywej i nieożywionej;
Początki ruchu sięgają lat 70. XIX w., gdy powstały pierwsze kółka i organizacje socjalist. w Królestwie Pol.;
badawcze zachowanie, eksploracyjne zachowanie się,
biol. aktywne badanie otoczenia, nie związane z zaspokajaniem aktualnych potrzeb biol., takich jak: zdobywanie pokarmu czy wody, poszukiwanie osobnika przeciwnej płci, potomstwa lub wydostawanie się z pułapki.
dziedzina interdyscyplinarna, z pogranicza ekologii i antropologii, badająca człowieka jako gatunek biologiczny w jego związkach ze środowiskiem oraz zależności wewnątrzgatunkowe i międzypopulacyjne.
geochemia
nauka z grupy nauk geologicznych zajmująca się występowaniem i krążeniem na Ziemi pierwiastków chemicznych oraz ich rolą w różnorodnych procesach geologicznych;
[gr. gḗ ‘ziemia’, chēmeía ‘magia’],
