środowisko
Encyklopedia PWN
dyscyplina nauki i techniki obejmująca zespół przedsięwzięć inżynierskich zmierzających do utrzymania środowiska przyrodniczego w stanie równowagi i zdolności do samooczyszczania i samoodnowy, a w przypadkach zdarzających się dewastacji środowiska (awarie, katastrofy, zbyt intensywna działalność gospodarcza) — do jego rekultywacji.
największa pol. instytucja finansująca przedsięwzięcia w dziedzinie ochrony środowiska; działa od 1 VII 1989 na podstawie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska z 1980.
toksykologia środowiska, ekotoksykologia,
dyscyplina zajmująca się szkodliwymi skutkami rozprzestrzeniania się i działania zanieczyszczeń i składników toksycznych na mikroorganizmy oraz rośliny i zwierzęta zasiedlające ekosystemy wodne i lądowe.
konstytucyjne prawo obywatela w Polsce do korzystania z wartości środowiska naturalnego z równoczesnym nałożeniem na niego (i państwo) obowiązkiem jego ochrony.
