zwyczajowy
Encyklopedia PWN
normy prawne powstałe nie wskutek ustanowienia ich przez państwo, lecz w wyniku uznania przez organy państw. panującego zwyczaju za prawo obowiązujące.
w nauce prawa nazwa określająca ogół norm prawnych z okresu ukształtowania się organizmów państwowych.
pojęcie i geneza zbrodnii wojennych została po raz pierwszy wprowadzona do prawa i praktyki międzynarodowej podczas i na zakończenie I wojny światowej, znajdując normatywny wyraz w artykule 228 traktatu wersalskiego z 1919, który przewidywał karalność czynów naruszających prawa i zwyczaje wojenne.
ang. prawnik i sędzia;
coutumes
prawo zwyczajowe we Francji i jego spisy sporządzone gł. w północnej i środkowej części kraju (zw. krajami prawa zwyczajowego);
[kutụ̈m],
