zwyczajnym
Encyklopedia PWN
docent
naukozn. samodzielny pracownik nauk. mający prawo wykładania na wyższej uczelni lub samodzielnego prowadzenia prac nauk.-badawczych, bądź kierownia nimi, w różnych instytucjach naukowych.
[łac. docens ‘nauczający’],
Ethnikos Drimos Olimbu, Ethnikọs Dhrimọs Olịmbu, Ethnikós Drymós Olýmpou,
obszar chroniony we wschodniej Grecji, park nar.;
nazwa austr. kodeksu karnego, wyd. 1787 przez ces. Józefa II;
król rzymski, cesarz rzymsko-niemiecki.
kryształy, w których występuje podwójne załamanie światła (dwójłomność).
polski inżynier chemik, działacz gospodarczy, mąż stanu.
