zwrotne
Encyklopedia PWN
urządzenie, samodzielne lub stanowiące podzespół innego urządzenia, służące do: regulowania strumienia przepływu czynnika (np. cieczy, gazu) w rurociągu, kierowania strumienia do różnych przewodów lub obszarów, utrzymywania jednostronnego kierunku przepływu, utrzymywania określonej wartości ciśnienia i/lub zabezpieczania przed nadmiernym wzrostem ciśnienia albo prędkości czynnika.
aeroakustyka
dział akustyki zajmujący się zagadnieniami związanymi z generacją i propagacją dźwięku wywołanego zjawiskami aerodynamicznymi.
[gr. aḗr ‘powietrze’, akoustikós ‘dotyczący słuchu’],
typ cywilizacji kształtujący się po II wojnie światowej w krajach rozwiniętych gospodarczo; główna cecha: sprzężenie zwrotne między nauką, techniką a gospodarką.
obowiązkowe świadczenie w naturze lub pieniądzu uiszczane na rzecz panującego, państwa, gminy lub innego związku publicznego, w średniowieczu i czasach nowożytnych także pana feudalnego;
fiz. okresowe lub prawie okresowe zmiany stanu układu fiz. (np. wahadła, struny, obwodu elektr.), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem dostarczonej do układu energii.
drgania układu podtrzymywane dzięki energii przekazywanej ze źródła (nie drgającego) do układu za pomocą mechanizmu regulującego w taki sposób, że sam układ drgający dozuje energię potrzebną mu do podtrzymania drgań (sprzężenie zwrotne).
