zapisobiorca
Encyklopedia PWN
zapisobiorca, legatariusz,
osoba, której testator przeznaczył w testamencie pewną korzyść majątkową, bez ustanowienia jej spadkobiercą.
zasada prawa rzym. przekazana w Digestach justyniańskich w brzmieniu non concubitus sed consensus facit nuptias [‘nie fizyczne pożycie, lecz porozumienie tworzy małżeństwo’];
fideikomis
w prawie rzym. zapis będący prośbą spadkodawcy do dziedzica (lub zapisobiorcy), aby udzielił osobie trzeciej korzyści majątkowej kosztem spadku;
[łac. fideicomissum ‘zapis nieformalny’],
legatariusz
→ zapisobiorca.
[łac.]
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
