consensus facit nuptiae

consensus facit nuptiae,

zasada prawa rzym. przekazana w Digestach justyniańskich w brzmieniu non concubitus sed consensus facit nuptias [‘nie fizyczne pożycie, lecz porozumienie tworzy małżeństwo’];

została sformułowana przez Ulpiana, jako komentarz do rozstrzygnięcia problemu skuteczności zapisu testamentowego, uzależnionego od warunku, że zapisobiorca zawrze małżeństwo; zdaniem Ulpiana warunek taki uważa się za spełniony w chwili, gdy mężczyzna i kobieta dali wyraz woli pozostawania w małżeństwie, choćby nie rozpoczęli jeszcze fiz. pożycia; w rzym. prawie klas. czynnikiem decydującym o istnieniu małżeństwa była trwała wola małżonków pozostawania w nim i musiała ona istnieć przez cały okres małżeństwa.