wyrównanie
Encyklopedia PWN
stereotomia
w budownictwie umiejętność wykonania z kamienia lub kształtek ceramicznych elementu bądź ustroju konstrukcyjnego murowanego — na ogół skomplikowanego, takiego jak łuk, łuk przyporowy, żebro lub powłoka sklepienna, powłoka kopuły, strop kasetonowy, maswerk okienny, przypora, bieg schodowy, albo ciesielskich węzłów połączeniowych elementów konstrukcji drewnianej.
[gr.],
pagórkowaty obszar na północny wschód od Sudetów, oddzielony od nich uskokiem tektonicznym, przechodzący stopniowo w Niz. Śląską;
grupa górska w Górach Skandynawskich, w środkowej Norwegii, na południe od Bodø;
hipotetyczny końcowy stan, do którego miałby dojść ewoluujący Wszechświat; nastąpi wskutek dysypacji energii zachodzącej w wyniku procesów nieodwracalnych we Wszechświecie;
