wojenną
Encyklopedia PWN
Wilhelmshaven
m. w północno-zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad zat. Jade (M. Północne). W 1853–69 powstał tu port wojenny, stocznia i miasto, od 1911 miasto; 1917 i 1918 rozruchy marynarzy poprzedzające wybuch rewolucji listopadowej 1918; port i stocznię znacznie rozbudowano po 1933; podczas II wojny światowej baza niem. marynarki wojennej, 2. poł. IV–pocz. V 1945 rejon walk toczonych przez pol. Pierwszą Dywizję Pancerną pod dowództwem gen. S. Maczka, która 6 V zajęła W. (po kapitulacji wojsk niem. 5 V); wzięto do niewoli ok. 34 tys. żołnierzy niem., zdobyto m.in. 3 krążowniki, 18 okrętów podwodnych i ok. 200 innych jednostek wojennych; miasto i port zniszczone w ok. 55%, szybko odbudowane.
[wılh
lmshạ:fn] 
,
lmshạ:fn] ,
zbrodnie hitlerowskie w Polsce 1939–45,
zbrodnie w okresie II wojny światowej dokonane w wyniku świadomej i planowej działalności niemieckiej partii narodowosocjalistycznej NSDAP, instytucji i organów państwowych, organizacji III Rzeszy oraz ich funkcjonariuszy.
Clausewitz , ur. 1 VI 1780, Burg k. Magdeburga, zm. 16 XI 1831, Wrocław,
pruski generał, teoretyk i historyk wojskowości.
[klạuzəwıc]
Carl Philipp Gottlieb von , ur. 1 VI 1780, Burg k. Magdeburga, zm. 16 XI 1831, Wrocław,
historyk, podpułkownik;
zespół norm prawa pozytywnego i zwyczajowego oraz ogólnych zasad powstałych po II wojnie świat. na podstawie wyroków sądów rozpatrujących sprawy o zbrodnie wojenne i związanych z nimi zbrodni przeciw pokojowi i ludzkości; stanowią część prawa międzynarodowego.
