typu

Encyklopedia PWN

półprzewodniki domieszkowe, w których dominującymi nośnikami ładunku elektr. są elektrony (wykazują przewodnictwo elektronowe);

półprzewodniki typu p,

półprzewodniki domieszkowe, w których dominującymi nośnikami ładunku elektr. są dziury (wykazują przewodnictwo dziurowe);

typ

[łac. < gr. týpos ‘odbicie’, ‘obraz’],

metodol. we współcz. metodologii nauk empirycznych obiekt lub konstrukcja pojęciowa (pojęcie typologiczne o charakterze wzorca), służące systematyzacji i opisowi nauk. danej dziedziny rzeczywistości;

typ

[łac. < gr.],

łac. phylum,

biol. kategoria taksonomiczna w systematyce zwierząt i roślin, obejmująca organizmy o jednakowym planie budowy anatomicznej i zbliżonym schemacie rozwoju osobniczego, przynajmniej w niektórych stadiach rozwojowych;

typ

[łac. < gr. týpos ‘odbicie’, ‘obraz’],

teatr, lit. postać o cechach przede wszystkim ponadindywidualnych (przeciwieństwo charakteru);

typ użytkowy,

zootechn. termin używany w hodowli zwierząt na określenie zespołu cech pokrojowych i fizjologicznych zwierzęcia, warunkujących rodzaj jego użytkowości;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>