trójwymiarową
Encyklopedia PWN
najstarsza metoda uzyskiwania nieruchomych i ruchomych obrazów stereoskopowych (trójwymiarowych);
podstawowe zagadnienie w wytrzymałości materiałów i teorii sprężystości, polegające na wyznaczeniu rozkładu naprężeń w elementach konstrukcji w celu oceny stopnia ich wytężenia;
antena
urządzenie do wysyłania (antena nadawcza) lub (i) odbierania (antena odbiorcza) fal elektromagnetycznych (radiowych), stanowiące część składową każdego systemu radiokomunikacyjnego.
[łac. antenna ‘reja’],
aromatyczność
chem. charakterystyczna cecha niektórych cyklicznych związków org. (polienów) o sprzężonym układzie wiązań podwójnych i płaskiej budowie cząsteczki, przejawiająca się w ograniczeniu skłonności wiązań podwójnych do ulegania reakcjom przyłączenia (addycji) przy jednoczesnym zwiększeniu skłonności cząsteczek do reakcji podstawienia.
[gr.],
asamblaż, fr 
. asamblage,
zbiór gotowych lub stworzonych przez artystę form, materii lub fragmentów innych całości, stanowiący autonomiczną wartość (dzieło sztuki), możliwą do zobaczenia z zewnątrz;
. asamblage,
w starożytnym Egipcie sposób przedstawiania trójwymiarowej rzeczywistości na płaszczyźnie, ukazanie sumy najbardziej charakterystycznych cech (aspektów) obiektu, bez uwzględnienia ich rzeczywistych proporcji;
