tlenowy proces konwertorowy
Encyklopedia PWN
proces konwertorowy, ob. najczęściej stosowany, w którym wykorzystuje się konwertory o wyłożeniu zasadowym, a do świeżenia surówki używa się tlenu;
proces otrzymywania stali z ciekłej surówki (zwykle z dodatkiem złomu stalowego i topników);
martenowski proces, proces Siemensa–Martina,
proces otrzymywania stali z surówki i złomu stalowego (z dodatkiem topników), przeprowadzany w piecach płomiennych zw. piecami martenowskimi lub piecami Siemensa–Martina;
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
stal
przerobiony plastycznie techniczny stop żelaza z węglem zawierający do 2,11% węgla oraz inne pierwiastki pochodzące z surowców i paliw stosowanych podczas otrzymywania stali (składniki zwykłe i domieszki) lub dodawane celowo (składniki stopowe).
[niem.],
konwertor
hutn. zbiornik z blachy stalowej, wyłożony materiałem ogniotrwałym, służący do przeprowadzania procesu utleniania (w wysokich temperaturach) domieszek w ciekłym wsadzie metalowym przez przedmuchiwanie go powietrzem lub wdmuchiwanie tlenu (albo przedmuchiwanie tlenem);
[ang. < łac.],
