tlen

Encyklopedia PWN

droga oddechowa odpowiadająca za oddychanie niewrażliwe na cyjanek, występująca u roślin wyższych, grzybów i bakterii;

[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],

era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,

geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.

atmofilne pierwiastki,

pierwiastki chem. odznaczające się lotnością (występujące w stanie gazowym w warunkach normalnych) lub dające z tlenem związki łatwo lotne, gromadzące się w atmosferze ziemskiej i hydrosferze (geochemiczna klasyfikacja pierwiastków).

atmosfera ziemska,

najbardziej zewnętrzna, gazowa część naszej planety;

azotowy(V) kwas, kwas azotowy, HNO₃,

jeden z najważniejszych kwasów nieorganicznych;

Berthollet

[bertolẹ]

Claude Louis de Wymowa