tektura
Encyklopedia PWN
powlekanie (w specjalnej maszynie) papieru lub tektury z jednej lub dwóch stron warstwą mieszaniny białego pigmentu mineralnego (np. kaolinu, strącanego węglanu wapnia, ditlenku tytanu, bieli satynowej, siarczanu baru) ze środkiem wiążącym (lateksem, poli(octanem winylu), skrobią, kazeiną, żelatyną);
leporello
jedno- lub dwustronnie zadrukowany pas papieru (kartonu, tektury), złożony (sfalcowany) w harmonijkę;
[wł.],
Łuck, Łućk, Luts'k,
m. obwodowe na Ukrainie, nad Styrem (dopływ Prypeci).
wojsk. część naboju służąca do umieszczenia w niej ładunku prochowego — miotającego, zapłonnika (spłonki), do zamocowania pocisku (w nabojach zespolonych) i uszczelnienia komory nabojowej podczas wystrzału oraz do zabezpieczenia ładunku przed wpływami atmosferycznymi i uszkodzeniami mechanicznymi;
makieta
model jakiejkolwiek kompozycji przestrzennej, np. budynku, pomnika, dekoracji teatr. lub film., urządzeń techn. itp., wykonany w mniejszej skali z drewna, gipsu, dykty lub tektury.
[fr. < wł.],
makulatura
zużyty bądź odpadowy papier lub tektura, nadające się do wykorzystania jako wtórny surowiec w produkcji papieru, a także np. płyt drewnopochodnych i in. materiałów płytowych lub jako paliwo;
[łac.],
