teka
Encyklopedia PWN
historyk, archiwista, kolekcjoner;
logik polski, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej.
węg. prawnik i polityk;
polityk niem. (NRD);
ind. polityk, ekonomista i prawnik
minister
członek nacz. organu zarządzająco-wykonawczego Rady Ministrów i zarazem jednoosobowy nacz. organ administracji publicznej, kierujący określonym jej działem; powoływany w Polsce przez prezydenta na wniosek premiera (1952–89 powoływany i odwoływany przez sejm, a między sesjami sejmu przez Radę Państwa).
[łac.],
