sól

Encyklopedia PWN

słone, bezodpływowe jez. w Rosji, na Niz. Nadkaspijskiej, na wschód od Achtubińska, na wys. 19,5 m p.p.m.;

woj. (od 1999) w środkowopółnocnej części Polski; graniczy z woj.: pomor. na północy, warmińsko-mazurskim i mazowieckim na wschodzie, łódzkim na południowym wschodzie oraz z wielkopol. na południu i zachodzie; utworzone z woj.: włocławskiego, części bydgoskiego i toruńskiego;

Lüneburg,

m. w północnej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad rz. Ilmenau (dopływ Łaby), na skraju Pustaci Lüneburskiej.

potasu chlorek, KCl,

związek nieorganiczny, sól, bezbarwna substancja krystaliczna o gęstości 1,988 g/cm³;

słone gleby,

zespół gleb, w których pod wpływem warunków klimatycznych, przesiąkania wód z mórz i oceanów lub działalności człowieka nastąpiło wzbogacenie w sole łatwo rozpuszczalne w wodzie, powyżej określonych, granicznych zawartości;

tektonika

[gr. tektonikós ‘budowniczy’],

geol. dział geologii, nauka zajmująca się ruchami i deformacjami litosfery, a zwłaszcza skorupy ziemskiej, oraz wykształceniem i genezą wielkich struktur geol.;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>