stabilizacyjna
Encyklopedia PWN
ekon. pożyczka zaciągana przez rząd danego kraju za granicą, w celu zachowania stabilności krajowej waluty (zapobieżenia lub ograniczenia tempa jej deprecjacji).
ekon. działania rządu mające na celu zmniejszenie wahań koniunktury oraz utrzymanie produkcji na poziomie najbliższym poziomowi zapewniającemu pełne wykorzystanie czynników produkcji (pełne zatrudnienie);
plan reform finansowych 1927–30, → plan stabilizacyjny 1927.
plan stabilizacyjny 1927,
plan reform finansowych 1927–30, związany z zaciągnięciem przez państwo polskie X 1927 pożyczki stabilizacyjnej;
działania gosp. podejmowane gł. w latach 80. i 90. XX w. przez rządy państw regionu w celu powstrzymania procesów inflacyjnych i przezwyciężenia kryzysu zadłużeniowego w Ameryce Łacińskiej.
dioda
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach (anoda i katoda) odznaczający się nieliniową i niesymetryczną charakterystyką prądowo-napięciową;
[gr.],
