satelitarną
Encyklopedia PWN
telewizja kablowa, powstanie,
pierwsza została założona 1949 w Landsdorf w Pensylwanii, miejscowości pozbawionej telewizji ze względu na górskie położenie.
zespół urządzeń obejmujących stację czołową, wyposażoną w liczne systemy antenowe do odbioru programów naziemnych i satelitarnych, oraz stację centralną, która rozprowadza je za pomocą kabli szerokopasmowych lub światłowodowych do indywidualnych odbiorców.
ogólnopolska (zgodnie z koncesją) stacja telewizyjna założona 1994 w Niepokalanowie, nadawała od XII 1995; redaktor nacz. M. Jaremczuk. Była własnością franciszkanów. Emitowała program przez 11 godzin dziennie z nadajników małej mocy w m.in. Warszawie, Łodzi, Skierniewicach, Krakowie, Opolu i Gorlicach, obejmujących zasięgiem ponad 50% ludności kraju, 5 mln odbiorców. Program miał charakter rodzinny; pełni funkcję ewangelizacyjną, informował o życiu kościoła, ponadto reportaże i programy dotyczące ewangelizacji, programy lokalne, filmy fabularne; transmisja wydarzeń religijnych. Rozpoczęła (VI 1999) testy cyfrowej transmisji satelitarnej (z satelity ASTRA 1E). W 2001 zastąpiona przez Telewizję Puls; w 2001 wznowiła działalność jako Telewizja Niepokalanów II; 2003 zakończyła emisję programu.
rosyjski kosmonauta, generał lotnictwa;
geod. całokształt prac, w wyniku których uzyskuje się graficzny obraz powierzchni terenu, zwykle w postaci mapy topograficznej;
