rudawy
Encyklopedia PWN
rozległy region fizycznogeogr. w środkowej części Europy, stanowiący wschodnią część tzw. Europy Hercyńskiej — gór i wyżyn Europy Zachodniej, związanych genetycznie z orogenezą hercyńską;
archeol. kultura wczesnej epoki brązu (między 2400 a 2300–1700 p.n.e.), rozwijająca się na pograniczu Europy Środkowej i Europy Zachodniej, w dorzeczu Morawy, górnej i środkowej Łaby oraz górnej i środkowej Odry;
m. w Bośni i Hercegowinie, w Rudawach Bośniackich, na północ od Sarajewa;
Volterra
m. w środkowych Włoszech, w regionie Toskania, w Rudawach Toskańskich, 50 km na południowy zachód od Florencji.
[woltẹrra],
m. w Niemczech (kraj związkowy Saksonia), na przedgórzu Rudaw, nad rz. Pleisse (dopływ Białej Elstery);
wierzchołek izolowanego masywu na wschodnim skłonie Rudaw Janowickich;
