rolnik
Encyklopedia PWN
roln. pole uprawiane, lecz nie obsiewane przez cały rok lub jego większą część, niekiedy także nawożone obornikiem; nazwa u. pochodzi od słowa goreć; rozróżnia się:
najwyższy, gromowładny bóg bałtofińskich rolników (Ukko — w Karelii i zachodniej Finlandii, Uku — w Estonii), utożsamiany z północnogermańskim Thorem;
placówka oświat. dla dorosłej młodzieży chłopskiej, o specyficznych cechach organiz., programowych i metodycznych.
m. powiatowe (powiat bieszczadzki) w województwie podkarpackim, w G. Sanocko-Turczańskich, nad Strwiążem, na skraju Parku Krajobrazowego G. Słonnych.
węgierski ksiądz katol. i polityk;
