rolna
Encyklopedia PWN
nadzwyczajna zmiana w stosunkach własności ziemi wprowadzona na drodze ustawowej ze względów społecznych, narodowych, politycznych lub, rzadziej, ekonomicznych, polegająca na wywłaszczeniu wielkich posiadaczy z całości lub części ich ziemi i rozparcelowaniu jej między bezrolnych lub małorolnych chłopów z jednoczesnym nadaniem im tytułu własności.
chemia rolna, chemia rolnicza, agrochemia,
dyscyplina nauk. zaliczana do nauk roln., zajmująca się badaniem żyzności gleby, nawozów, zagadnień związanych z nawożeniem i odżywianiem się roślin;
typ gospodarowania, który opiera się głównie na naturalnej żyzności gleb i charakteryzuje się niskimi — przy danym poziomie rozwoju techniki — nakładami pracy i środków kapitałowych na jednostkę powierzchni gruntu lub na jednostkę inwentarza żywego;
sposób gospodarowania charakteryzujący się wysokim poziomem zaangażowania pracy i materialnych środków produkcji na jednostkę powierzchni gruntu;
jedna z wczesnych form zespołowej gospodarki rolnej w ZSRR, w której uspołecznieniu podlegały nie tylko środki produkcji i całość wytworzonej produkcji, lecz również jej podział i spożycie (z reguły na zasadzie wyrównawczej);
nazwa zespołów specjalistów rolnych (agronomów, zootechników i innych) zatrudnionych w administracji państwowej (np. urzędach gminnych) mających za zadanie doradztwo rolnikom indywidualnym.
