regułami
Encyklopedia PWN
sztuka
Termin „sztuka” jest odpowiednikiem łac. ars (od którego pochodzi większość nowoż.: wł. i hiszp. arte, fr. i ang. art), ten zaś odpowiada gr. téchnē; przymiotniki „techniczny” i „artystyczny” są tego samego pochodzenia.
[niem.]
termin oznaczający najczęściej gramatykę oprac. przez amer. lingwistę Z.S. Harrisa;
aromatyczność
chem. charakterystyczna cecha niektórych cyklicznych związków org. (polienów) o sprzężonym układzie wiązań podwójnych i płaskiej budowie cząsteczki, przejawiająca się w ograniczeniu skłonności wiązań podwójnych do ulegania reakcjom przyłączenia (addycji) przy jednoczesnym zwiększeniu skłonności cząsteczek do reakcji podstawienia.
[gr.],
zakony oparte na regule św. Augustyna;
Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),
najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.
benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta, Ordo Sancti Benedicti (OSB),
zakon katolicki, założony w VI w. we Włoszech przez Benedykta z Nursji (pierwszy klasztor ok. 529 na Monte Cassino) — został oparty na zredagowanej przez niego regule;
