redyskontowy

Encyklopedia PWN

ekon. stopa procentowa, po jakiej bank centralny udziela kredytów bankom komercyjnym;

[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],

ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).

redyskonto

[wł.],

ekon. przyjmowanie przez bank centralny weksli lub innych wierzytelności (dyskonto) do redyskonta od banków komercyjnych;

Towarzystwa Budownictwa Społecznego (TBS),

instytucje mające osobowość prawną, będące inwestorami społecznego czynszowego budownictwa mieszkaniowego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>